بوته میری خیار
بیماری بوته میری خیار یا مرگ گیاهچه (Dampig Off) یکی از بیماری های شایع خیار در سراسر کشور به خصوص گلخانه ها می باشد.
این بیماری از ابتدای جوانه زنی بذر شروع به آسیب به گیاهچه می کند. عامل این بیماری روی طیف وسیعی از محصولات کشاورزی از جمله فلفل سبز، خیار، کتان، لوبیا، ذرت و هندوانه اثرگذار است.
علائم بیماری
علائم بیماری بوته میری خیار روی ریشه به صورت پوسیدگی نرم و بروز زخم‌هایی به رنگ قهوه‌ای یا زیتونی است. با آلودگی ریشه‌ها علائم دیگری از جمله پژمردگی، عقب‌ماندگی از رشد و در نهایت خشک شدن بوته نیز دیده می‌شود. نشانه‌های بیماری روی میوه زمانی قابل مشاهده است که میوه در تماس با سطح خاک باشد.
عوامل بیماری زایی
پیتیوم (Pythium sp) و فایتوفتورا (Phytophthora sp) :
اُاُمیست های .Phytophthora spp و .Pythium spp معمولا به ریشه و طوقه گیاهان حمله می کنند. خسارت های سنگینی به سیزیجات، گیاهان زراعی و درختان وارد می کنند.
پیتیوم و فایتوفتورا معمولا در مراحل اولیه رشدی گیاه را آلوده می کنند. علائم به صورت ایجاد یک پوسیدگی نرم و یا ایجاد بافتی نرم و آبکی دارای آب قهوه ای تیره تا سیاه است که به سرعت در کل نشا یا جوانه گسترش می یابد. در نهایت آوند های طوقه را مسدود کرده و باعث پژمردگی و از بین رفتن گیاه می شوند.
فوزاریوم (fusarium sp)
نژادهای بیماری زای این قارچ ایجاد بیماری های پژمردگی آوندی و پوسیدگی ریشه می کند. در تمام نقاط دنیا انواع مختلف سبزیجات و گیاهان زراعی را آلوده می کند.
نژاد F. oxysporum f. sp. cucumerinum میزبان اختصاصی آن خیار می باشد.
گیاهان آلوده علائم مختلفی دارند که مهم ترین آن، پژمردگی آوندی است. سایر علائم عبارتند از زردی، بافت مردگی، کوتولگی و قهوه ای شدن آوندهای چوبی است زیرا محل فعالیت این قارچ در داخل آوندهای چوبی است.
رایزوکتونیا (Rhizoctonia solani)
بوته میری ناشی از رایزوکتونیا در فضای بازشایع تر هستند. گاهی این آلودگی باعث عدم جوانه زنی بذر نیز می شود. علائم روی جوانه ها شبیه علائم ناشی از گونه های پتیوم است و موجب بافت نرمی مطوقه می شود.
مبارزه و کنترل بیماری بوته میری خیار
۱- یکی از روش های مبارزه با بوته میری خیار استفاده از ارقام مقاوم است.
۲- حذف بقایای گیاهی در پایان کشت می تواند موثر باشد. زیرا قارچ می تواند در بقایای گیاهی تا سال ها زنده باقی بماند.
۳- استفاده از روش ضدعفونی کردن خاک با استفاده از اشعه آفتاب (soil solarization) در نواحی پر آفتاب می تواند جمعیت این قارچ و سایر قارچ های خاکزی و نماتودهای پارازیت گیاهی را کاهش دهد.
۳- زهکشی خاک های مرطوب، نگهداری pH در حد ۶-٧ و کاهش میزان سطح نیتروژن خاک در کنترل بیماری موثر است.
۴- تناوب زراعی با سایر محصولات نیز توصیه می شود. اگر در یک زمین پشت سر هم کدوئیان کشت شوند، خاک آلوده تر از قبل می شود و مشکل بوته میری هر سال بیشتر می شود.
۵- اجتناب از آبیاری بیش از اندازه در کنترل این بیماری موثر است.
۶- برای مبارزه شیمیایی علیه این بیماری از قارچ کش سیستمیک ریدومیل استفاده می شود. این سم بصورت گرانول در بازار وجود دارد که می توان روی خاک پاشیده و سپس آبیاری کرد.
دیدگاهتان را بنویسید