شته سبز هلو

آفت شته سبز هلو

توصیف آفت

شته هلو سبز از جمله شایع ترین گونه های شته است. ممکن است در هر زمان از سال وجود داشته باشد. به طور کلی رنگ آن سبز کمرنگ است ، اگرچه در بعضی مواقع ممکن است افرادی با رنگ صورتی مایل به قرمز باشند. در طی هوای خنک ، افراد معمولاً رنگدانه بیشتری دارند. هر دو شکل بالدار و بدون بال شته سبز هلو دارای ذرات برجسته ای بر روی شکم هستند که به طور قابل توجهی متورم و از نظر ظاهری کاملاً متلاطم هستند. اشکال بالدار شته هلو سبز دارای یک لکه تیره مشخص در نزدیکی نوک شکم است. فرم های بدون بال فاقد این لکه تیره هستند.

میزبان

شته سبز هلو طیف وسیعی از گیاهان را به خصوص در شرایط گلخانه ای آلوده می کند. برخی از میزبانان مهم عبارتند از: کلم و گیاهان زراعی کوهی، قاصدک، کاسنی، خردل، جعفری، شلغم، گوجه فرنگی، توتون، سیب زمینی، اسفناج، فلفل، چغندر، کرفس، کاهو

علاوه بر درختان هلو به مرکبات، بادام، آلو، سیب، گیلاس، زرد آلو، و عده ای از گیاهان زراعی مانند سیب زمینی حمله می نماید.

خسارت شته سبز هلو

این شته پس از استقرار در پشت برگ های گیاه میزبان و همچنین غنچه های گل  از شیره سرشاخه ها و برگ های جوان تغذیه نموده و موجب پیچیدگی آن ها نیز می گردد . تغذیه آن توام با ترشح عسلک می باشد . این آفت علاوه بر تغذیه مستقیم ، ناقل بیش از صد ویروس گیاهی در درختان میوه و گیاهان زراعی می باشد . عمده خسارت آن مربوط به تغذیه پوره ها و افراد ماده بی بال  در اوایل بهار می باشد که موجب خشک شدن و ریزش برگ ها و میوه ها می شوند  برگ های آلوده باقی مانده روی درختان سبز متمایل به زرد و گاهی قرمز رنگ می شوند و اغلب پیچیدگی حول محور طولی برگ صورت می گردد . خسارت این آفت با ترشح عسلک همراه است که به نوبه ی خود موجب جلب مورچه ها ، زنبور ها و نیز تجمع گرد و خاک محیط می شود .

مناطق انتشار

شته سبز هلو در تمامی نواحی کشور انتشار دارد .

چرخه زندگی

خسارت شته سبز هلو بر روی درخت هلو

روش های کنترل شته سبز هلو

کنترل بیولوژیکی

گونه های مختلفی از کفشدوزک ها به ویژه کفشدوزک هفت نقطه ای و Adalia Variegate ، لارو مگس ها ی سیرفید ، لارو بالتوری سبز ، زنبورهای براکوئیده و اکثر شکارگرهای عمومی از این شته تغذیه می کنند .

کنترل شیمیایی

برای مبارزه شیمیایی علیه این شته بایستی از شته کش های سیستمیک مانند متاسیستوکس استفاده نمود، زیرا بر اثر حمله آن به میزبان برگ ها پیچیدگی پیدا می کند. همچنین برای کنترل این آفت می توان از حشره کش های مختلف از قبیل اکامت به میزان ۱/۵ در هزار ، اکسی دیمتون متیل ۱ در هزار ، منوکئوتوفوس ۱/۵ درهزار ، مالاتیون و پیریمیکارب به میزان ۱/۵ در هزار استفاده نمود که در بین آنها حشره کش پیریمیکارب در غلظت های ۰/۵ ،۱ و ۲ در هزار بیش ترین تلفات را روی آفت ایجاد می کند.