شته بادام
شته بادام تحت نام های شته سبز بادام، شته سبز گوجه و شته برگ آلو نیز شناخته می شود. میزبان اصلی این شته را درختان میوه هسته دار از جمله بادام و زردآلو تشکیل می دهد. میزبان های ثانوی آن نیز شامل گونه های متعلق به علف هفت بند می باشند.
نام علمی این آفت Brachycaudus amygdalinus می باشد.
خسارت شته بادام
گیاهان مورد حمله، برگ ها زرد می شود و قبل از موعد می ریزند. رشد شاخه ها نیز متوقف می گردد. در ایران این شته به گیاهانی نظیر انواع وحشی و اهلی بادام، هلو، زردآلو، گلابی و آلو حمله می کند و با استقرار در سطح زیرین برگ ها و مکیدن از شیره گیاهی به پیچیده شدن آنها کمک می کند. این پیچیدگی اکثرا عرضی است. برگ های آلوده زودتر می ریزند. خسارت آن در بادام و سایر میزبان ها شدید گزارش شده است. این آفت با حمله به برگ و ساقه های درختان گوجه جنگلی و گلابی جنگلی به ترتیب خسارت شدید و متوسطی را به بار می آورد.
زیست شناسی
شته بادام در مناطق مساعد در طول سال روی گیاهان متعلق به جنس هفت بند به زاد و ولد خود ادامه می دهند. ولی در نواحی سردسیری در فصل پاییز افراد نر و ماده بالدار حقیقی در روی گیاهان مزبور به وجود می آید. با ترک آنها به روی درختان بادام و یا سایر درختان میوه هسته دار مهاجرت می کنند. این افراد جفتگیری کرده و سپس ماده ها تخم های خود را در قاعده جوانه ها و یا در شکاف های پوسته شاخه های درختان قرار می دهند.
تخم ها در اوایل بهار و همزمان با شکفتن جوانه ها تفریخ می شوند. پوره های حاصله در سطح زیرین برگ های جوان استقرار می یابند. در صورت افزایش انبوه جمعیت، بسته به مناطق مختلف در فاصله زمانی اواسط اسفند تا اوایل خرداد ماه با ترک میزبان های اصلی به روی میزبان های ثانوی عزیمت می کنند.
روش های کنترل شته بادام
در باغاتی که تعداد تخم های، این آفت بر روی میزبان ها زیاد باشد انجام کنترل زمستانه مفید خواهد بود. در بهار پس از شکفتن جوانه ها با انجام سمپاشی توسط یکی از سموم آلی فسفره و یا انواع سیستمیک از خسارت آنها جلوگیری می شود. با توجه به مصرف چغاله بادام در صورت مصرف سموم سیستمیک بایستی به تعیین زمان دقیق سمپاشی و اتخاذ تدابیر لازم حداکثر دقت مبذول گردد.
دیدگاهتان را بنویسید