تریپس خیار

تریپس خیار

تریپس خیار دارای میزبان های متعددی از جمله محصولات گلخانه ای می باشد. حشرات کامل و پوره های تریپس با فروبردن خرطوم در اپیدرم برگ از شیره ی گیاهی تغذیه می کنند. زمستانگذرانی این آفت به صورت پوره در روی گیاه یا به صورت پوره، شفیره یا حشرات کامل در خاک و بقایای گیاهی است. در آب و هوای گرم و خشک شدت فعالیت آن زیاد و جمعیت آن به سرعت افزایش می یابد.

شکل شناسی

تریپس خیار بالغ، حشره ای کوچک (بیش از ۲میلی متر)که به رنگ قهوه ای زرد بوده و نوارهای تیره ای در طول سینه و شکم آن وجود دارد.

تخم به رنگ سفید تا زرد، قابل مشاهده توسط میکروسکوپ فرم نابالغ خیلی کوچک، بدن طویل، به رنگ سفید تا زرد روشن، بیضوی، بلند و باریک، دارای شاخک های کوتاه ، در این مرحله تریپس فاقد بال است. جمعیت زیادی از آن در قسمت بالایی برگ های جوان یافت می شود.

شفیره خیلی کوچک، دارای شاخک های کوتاه، دارای بال های بسیار ابتدایی که کارا نیست. در این مرحله تریپس تغذیه نمی کند.

خسارت آفت

*بیشترین خسارت تریپس خیار در مرحله ۴-۲برگی است.
*برگ های آلوده به سمت پایین پیچ میخورند.
*محل تغذیه حشره به صورت نقاط سفید- نقره ای متمایل به زرد دیده می شود.
*پژمردگی
*ضعف
*تغییر رنگ برگ
*بدشکلی
*توقف رشد محصول
*بر اثر شدت خسارت آفت ابتدا نوک برگ ها سوخته و خمیده می شود و در نهایت بوته از بین می رود.
*خسارت دیگر این آفت انتقال ویروس پژمردگی نقطه ای گوجه فرنگی (TSWV) از بوته های آلوده به سالم است.

پیشگیری و کنترل تریپس خیار

روش های زراعی

۱- چون علف های هرز از میزبان های این آفت می باشند، کنترل و حذف آن ها در کاهش جمعیت آفت بسیار موثر است.
۲- با توجه به اینکه این حشره زمستان را در عمق ۶-۸سانتی متری خاک سپری می کند، انجام شخم عمیق در کاهش جمعیت آفت مؤثر است.
۳- ردیابی آفت با استفاده از کارت های زرد و سفید برای تریپس پیاز، اما چنانچه تریپس غربی گل باشد باید از کارت رنگ آبی استفاده کرد. کارت ها باید در بالای گیاه به طور عمودی نصب شوند.

روش بیولوژیکی

استفاده از عوامل بیولوژیکی مانند سنک ها، لارو بالتوریهای سبز، کفشدوزک و کنه های شکارگر در کنترل تریپس خیار موثر است.
کنه های شکارگر  Amblyseius cucumeris ، A.barkeri و A.degenerans از مهمترین عوامل بیولوژیکی در کنترل تریپس ها هستند.

روش شیمیایی

روش شیمیایی کنترل تریپس ها به دلیل محل زندگی و فعالیت این حشره در سطح زیرین برگ ها و لابه لای گل ها و داخل جوانه ها سخت است. تأثیر سموم نیز روی تخم ها کم است، زیرا تخم در داخل بافت گیاه قرار می گیرد و سم به آن اصابت نمی کند. باید توجه داشت که حشره کش های سیستمیک روی تریپس ها تاثیر کافی ندارند و برای مبارزه با تریپس باید از حشره کش های تماسی مناسب گلخانه استفاده کرد. برای کنترل پوره و حشره کامل این آفت امولسیون دیکلرووس ، مونتوو، مالاتیون و یا هپتنفوس(هوستاکوئیک) توصیه شده است.

منبع:شرکت حیات سبز ریحان