علف هرز گل جالیز
گل جالیز انگل مطلق ریشه گیاهان دولپه بوده و به دلیل فقدان برگ و سبزینه با جذب آب و مواد غذایی از گیاه میزبان سبب کاهش رشد و عملکرد، ایجاد پژمردگی و در نهایت مرگ آن میشود.
کاهش عملکرد بسته به شدت حمله فرق میکند در برخی موارد زارعان به دلیل شدت آلودگی زمین کشت شده را رها میکنند.
دامنه میزبانی این انگل در بین گیاهان دو لپه وسیع بوده که در این خصوص میتوان به گیاهانی چون آفتابگردان، گلرنگ، بادمجان، گوجه فرنگی، توتون، عدس، باقلا، نخود، کلزا، هویج و برخی درختان میوه همچون بادام، زردآلو و غیره اشاره نمود.
تکثیر و گسترش گل جالیز
گل جالیز در مرحلهای روی سطح خاک مشاهده میشود که خسارت عمدهای به گیاهان میزبان وارد نموده و علاوه بر این ارتباط محکم بین انگل و میزبان سبب شده که روشهای کنترل این انگل مشکل شود.
چرخه زندگی گل جالیز با بذر شروع می شود. بذر از طریق تحریک مواد مترشحه ریشه گیاه میزبان شروع به جوانه زدن مینماید و پس از اتصال به ریشه گیاه میزبان زندگی خود را ادامه میدهد. این انگل دارای بذرهای بسیار ریز بوده به نحوی که بهطور تقریبی ۱۰۰ میلیگرم بذر گل جالیز حاوی تعداد ۲۰ هزار بذر است.
هر بوته این گیاه حدود ۲۵۰ هزار بذر تولید میکند. این بذرها توسط باد و آب آبیاری به راحتی جا به جا میشوند. اغلب بذرهای این علف هرز دارای خواب اولیه هستند و دامنه زمانی این خواب بین یک تا دو سال است. حداکثر فاصله بذر از ریشه میزبان برای تأثیرپذیری از مواد محرک جوانه زنی دو سانتیمتر و مدت زمان لازم برای تأثیرپذیری گل جالیز از مواد محرک ریشه میزبان پس از آماده سازی آن بین ۴۸ـ۲۴ ساعت است. بذرهای این گیاه میتوانند قابلیت حیات خود را در شرایط آزمایشگاهی به مدت ۱۳ سال و در شرایط مزرعهای به مدت ۱۲ سال حفظ کنند.
دیدگاهتان را بنویسید